Tilki ile Üzüm ve Sır Dolu Orman

Bir varmış, bir yokmuş… Güneşin altın sarısı ışıklarıyla aydınlanan yemyeşil bir ormanın kenarında, akıllı mı akıllı bir tilki yaşarmış. Bu tilkinin en büyük hayali, ormanın derinliklerinde saklı olduğu söylenen sihirli bir üzüm salkımını bulmakmış. Rivayete göre, bu üzümleri tadan bir daha hiç acıkmaz, her zaman mutlu ve neşeli yaşarmış.

Bir sabah erkenden yola çıkan tilki, ormanın gizemli patikalarından geçerek üzümü aramaya başlamış. Yürürken bir anda karşısına uzun, sarı saçlı bir kız çıkmış. Bu kız, kulede yıllarca yaşamış Rapunzel’miş. Artık özgürlüğünü kazanmış, ormanda gezintiye çıkmış.

Tilki, Rapunzel’e selam vermiş ve ona niyetini anlatmış:
— Güzel Rapunzel, ben sihirli üzümleri arıyorum. Acaba onları nerede bulabilirim?

Rapunzel gülümsemiş:
— Bu ormanda bir cadı yaşıyor. Belki o sana yardımcı olabilir ama dikkat et, her zaman iyi niyetli değildir.

Tilki teşekkür edip Rapunzel’den ayrılmış ve cadıyı bulmak için yola devam etmiş. Kısa bir süre sonra dev, siyah şapkası ve uzun burnuyla korkutucu görünen cadıyı görmüş. Cadı, tilkiyi görünce haince gülümsemiş.

— Ne istiyorsun, küçük tilki? diye sormuş cadı.

Tilki cesurca:
— Sihirli üzümleri arıyorum. Nerede bulabilirim? demiş.

Cadı, tilkiye uzun bir değnek göstermiş:
— Şu devin yaşadığı mağaraya git. Ama dikkat et, dev çok huysuzdur. Eğer onunla konuşabilirsen, belki sana yardımcı olur.

Tilki, cadının tarif ettiği yoldan devin mağarasına gitmiş. Dev, kocaman taş bir tahtta oturuyormuş. Onu gören tilkinin korkudan dizlerinin bağı çözülmüş, ama cesaretini toplayarak:
— Merhaba büyük dev! Ben sihirli üzümleri arıyorum. Yardımcı olur musun? demiş.

Dev, gür sesiyle:
— Ben de o üzümleri bulmak istedim ama başaramadım. Ancak ormanda bir kurt var, belki o biliyordur, demiş.

Tilki, hemen devden ayrılmış ve ormanın daha da derinlerine giderek gri tüyleriyle korkutucu görünen kurdu bulmuş. Kurt, tilkiyi görünce hırlamış ama tilki, nezaketle eğilip:
— Affedersin, sayın kurt. Sihirli üzümleri arıyorum, nerede olduklarını biliyor musun? diye sormuş.

Kurt, bir süre düşündükten sonra:
— Benim de o üzümlere ihtiyacım vardı ama bulamadım. Fakat ormanda kötü kalpli bir üvey anne var. O her şeyi bilir, belki sana yardımcı olur, demiş.

Tilki, üvey anneyi bulmak üzere tekrar yola koyulmuş. Üvey anne, karanlık bir kulübede yaşıyormuş. Kapıyı çalan tilki, kibarca derdini anlatmış. Üvey anne, sinsice gülümseyerek:
— O üzümler çok yakında, Rapunzel’in yıllarca yaşadığı eski kulede. Oraya git ve dikkatli ol, demiş.

Tilki hemen kulenin yolunu tutmuş. Kuleye vardığında, Rapunzel de oradaymış. Rapunzel, tilkinin yardımseverliğini hatırlayarak:
— Tilki kardeş, bu anahtarı al. Üzümler kuledeki sandığın içinde, demiş.

Tilki heyecanla anahtarı almış, sandığı açmış ve mor, pırıl pırıl parlayan üzümleri görmüş. Birkaç üzüm yemiş ve anında kendini daha mutlu, daha güçlü hissetmiş. Rapunzel’e teşekkür edip, üzümlerden birazını ona da ikram etmiş.

O günden sonra tilki, üzümleri kimseyle paylaşmamış ama karşısına çıkan herkese iyilik yapmayı ihmal etmemiş. Çünkü asıl sihrin, kalpteki iyilik olduğunu öğrenmiş.

Ve masal burada bitmiş. Gökten üç elma düşmüş; biri Rapunzel’e, biri üzümleri bulan tilkiye, biri de bu masalı dinleyen çocuklara…

Masalı Hemen Paylaşın!