Aslan ile Fare ve Kötülükle Mücadele

Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil ormanların en derininde kocaman, gururlu bir Aslan yaşarmış. Bu aslan ormanın kralıymış, ama yüreği merhametle doluymuş. Günlerden bir gün, Aslan ormanda gezinirken küçük bir Fare ile karşılaşmış. Fare korkudan titreyerek, “Ne olur beni yeme, bir gün belki sana yardım ederim!” demiş. Aslan, küçük bir gülümsemeyle, “Senin bana yardım edebileceğine inanmam zor ama seni serbest bırakıyorum,” demiş ve fareyi salıvermiş.

Bir süre sonra, uzak diyarlardan ormana kötü kalpli bir kraliçe gelmiş. Yanında cadı, dev, kurt ve üvey anne de varmış. Bu kötü kalpli topluluk, ormandaki tüm canlılara hükmetmek ve kendilerine boyun eğdirmek istiyormuş. Cadı, korkunç bir büyüyle ormanın üstüne karanlık bir sis indirmiş. Dev, ağaçları yerinden sökmüş; kurt, hayvanları korkutup kaçırmış; üvey anne ise ormandaki genç hayvanları kandırarak kendine hizmet ettirmeye başlamış.

Bir gün, kötü kalpli kraliçe aslanı da yakalatmış. Aslanı kalın, büyülü zincirlerle bağlayarak ormanın derinlerindeki karanlık mağaraya hapsetmiş. Aslan orada çaresizce beklerken, küçük dostu fare zincirlerin yanına kadar gelebilmiş. Fare, aslanı görünce, “Sana yardım edeceğim!” demiş ve minik dişleriyle zincirleri kemirmeye başlamış.

Fare saatlerce uğraşmış; dişleriyle zincirleri zayıflatmış, sonunda aslan zincirlerinden kurtulmuş. Aslan derin bir nefes almış, “Sana inanmamıştım ama sen gerçekten cesur ve sadık bir dostsun!” demiş.

Aslan ve fare, kötü kalpli kraliçe ve yandaşlarını durdurmak için bir plan yapmış. Aslan, gücünü ve kükremesini kullanarak ormanın geri kalan hayvanlarını cesaretlendirmiş. Hep birlikte devin üzerine atılmışlar; dev şaşkınlıkla dengesini kaybetmiş ve yere düşmüş. Bu sırada fare, cadının büyü kitabını çalmış ve sayfalarını kemirerek büyüleri bozmuş.

Kurt, bir an için aslanla dövüşmeye çalışmış, ama aslanın korkusuz kükremesiyle geri çekilmiş. Üvey anne, hayvanları kandırmaya devam etmeye çalışmış, ama ormandaki kuşlar, sincaplar ve diğer küçük hayvanlar, üvey annenin yalanlarını herkese duyurmuş. Böylece üvey annenin planı bozulmuş.

Sonunda sıra kötü kalpli kraliçeye gelmiş. Kraliçe, “Ben ormanın tek hükümdarı olacağım!” diye bağırmış. Ama Aslan, cesur bir adım atarak, “Senin kötülüğün burada biter!” demiş. Hayvanlar kraliçeyi çevrelemiş, fare de cesurca önüne çıkmış. Kraliçe, yalnız kaldığını ve planının başarısız olduğunu görünce korkudan kaçmaya başlamış. Ormanı terk etmiş ve bir daha asla geri dönmemiş.

Aslan, tekrar özgürlüğüne kavuşmuş ve orman sakinleriyle birlikte huzurlu bir yaşam sürmeye başlamış. Fare, cesaretiyle tüm ormanın kahramanı olmuş. Aslan, “En küçük dostlar bile en büyük kötülükleri yenebilir,” diyerek dostluk ve sadakatin önemini herkese anlatmış.

O günden sonra, orman sakinleri yardımlaşmanın ve birbirine güvenmenin ne kadar değerli olduğunu hiç unutmamış. Cadı, dev, kurt ve üvey anne ise kötülüklerinden vazgeçip uzak diyarlara gitmişler.

Ve ormanda, aslanın kükremesiyle yankılanan şu sözler hep hatırlanmış:
“Gerçek güç, dostluktan ve iyilikten gelir.”

Gökten üç elma düşmüş; biri bu masalı okuyana, biri yazana, biri de iyilik ve cesareti kalbinde taşıyana…

Masalı Hemen Paylaşın!