Karlar Kraliçesi ve Sihirli Ayının Sırrı

Bir zamanlar, kışın en soğuk ve en beyaz olduğu bir diyarda Karlar Kraliçesi yaşardı. Kraliçe, beyazlar içinde bir şatoda oturur, kışın tüm güzelliklerini diyarına getirirdi. Ancak bazen, soğuk o kadar güçlü olurdu ki, insanlar dışarı çıkamaz, kuşlar bile uçamazdı. Karlar Kraliçesi aslında kalbinde iyilik taşısa da, duygularını donmuş buzlar arasına hapsetmişti.

Bir gün, ormanın derinliklerinde yaşayan bir Peri, Karlar Kraliçesi’nin soğuğunun artık fazla güçlü olmaya başladığını hissetti. Çiçekler soluyor, nehirler donuyor, hayvanlar aç kalıyordu. Peri, durumu konuşmak için kraliçeye gitmeye karar verdi.

Peri, uzun bir yolculuktan sonra buzdan şatoya vardı. Şatonun önünde dev gibi duran ve beyaz tüyleri kar kadar yumuşak olan bir sihirli ayı bekçilik yapıyordu. Ayı, ilk bakışta çok korkutucu görünüyordu ama aslında kalbi çok yumuşaktı. Peri’yi görünce yavaşça eğildi ve “Hoş geldin, Peri. Karlar Kraliçesi seni bekliyor” dedi.

Kraliçe’nin taht salonuna giren Peri, büyük bir cesaretle konuştu:
“Sevgili Kraliçem, soğuğunuz artık sadece kar güzelliği getirmiyor; canlıların hayatını da zorluyor. Bence kalbinizin derinliklerinde bunu durdurabilecek bir güç var.”

Karlar Kraliçesi’nin mavi gözleri bir anlığına yumuşadı. Fakat kalbini saran buz, ona duygularını göstermekten korkmasına neden oluyordu. Kraliçe, sessizce başını eğdi ve “Bunu nasıl yapabilirim?” diye fısıldadı.

Tam o sırada, sarayın köşesinden bilge yaşlı kadın çıktı. Bu kadın, yıllardır Kraliçe’nin akıl hocasıydı ve ona en zor anlarında bile yol göstermişti. Kadın, bastonuna yaslanarak yavaşça konuştu:
“Sevgili Kraliçem, gerçek sıcaklık kalpten gelir. Geçmişte yaşadığın üzüntüleri ve korkuları affetmelisin. Bunu yapmak için yalnız değilsin; biz buradayız.”

Kraliçe, derin bir nefes aldı. Yıllar önce kalbini kıran bir dostunu hatırladı. O zamandan beri kalbini buzlarla korumuş, kimseyi içeri almamıştı. Şimdi ise yanında Peri, sihirli ayı ve bilge yaşlı kadın vardı; hepsi ona yardım etmek istiyordu.

Peri, ellerini uzattı ve bir damla altın renkli ışık çıkardı. “Bu ışık, sevginin gücüdür. Sadece kalbinin kapılarını açman yeter,” dedi.

Kraliçe, tereddüt ederek ışığa dokundu. O an içini kaplayan buzlar yavaş yavaş erimeye başladı. Şatonun pencerelerinden tatlı bir güneş ışığı girdi; karlar eridi, ağaçlar çiçek açtı. Kraliçe’nin yüzünde ilk kez sıcak bir gülümseme belirdi.

Sihirli ayı, koca patileriyle sevinçle yere vurdu, etrafa kar taneleri savurdu. Bilge yaşlı kadın ise gülümsedi ve “Gördün mü? Asıl sihir kalbindeymiş,” dedi.

O günden sonra, Karlar Kraliçesi soğuğunu akıllıca kullanmaya başladı. Artık diyarında kış güzeldi, ama hayatı zorlaştırmazdı. Peri ve sihirli ayı onun en yakın dostları oldu. Bilge yaşlı kadın ise her zaman yanında kalarak, gerektiğinde ona doğru yolu gösterdi.

Ve böylece, bir zamanlar sadece buzdan bir kalbe sahip olan Karlar Kraliçesi, gerçek dostluğun ve sevginin gücünü keşfederek tüm diyara hem güzelliği hem de mutluluğu getirdi.

Masalı Hemen Paylaşın!