Keloğlan ve Kırmızı Başlıklı Kız’ın Ormanda Macerası

Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda küçük bir köyde Keloğlan adında cesur ve zeki bir çocuk yaşarmış. Keloğlan’ın en iyi dostu ise sadık köpeği Kara’ymış. Kara, siyah tüyleri ve parlak gözleriyle her daim Keloğlan’ın yanında olurmuş.

Bir gün Keloğlan, köyün yakınındaki ormanda yürüyüş yaparken, yoldan geçen Kırmızı Başlıklı Kız’ı görmüş. Kırmızı Başlıklı Kız, annesinin hazırladığı taze ekmek ve reçel dolu sepetiyle hasta büyükannesine gitmekteymiş.

“Merhaba Kırmızı Başlıklı Kız! Nereye gidiyorsun böyle?” diye sormuş Keloğlan.

“Merhaba Keloğlan! Büyükanneme gidiyorum, hasta olmuş. Ona bu yiyecekleri götürüyorum,” demiş Kırmızı Başlıklı Kız.

Keloğlan, “Orman biraz tehlikeli, beraber gitsek daha iyi olur,” demiş. Kırmızı Başlıklı Kız da bunu kabul etmiş. Kara da hemen yanlarında yürümeye başlamış.

Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken, aniden karşılarına büyük, aç bir kurt çıkmış. Kurt, Keloğlan ve Kırmızı Başlıklı Kız’a bakıp sinsi bir şekilde gülümsemiş.

“Hoş geldiniz küçükler! Nereye gidiyorsunuz?” diye sormuş kurt.

Keloğlan biraz korkmuş ama cesaretini toplayıp, “Büyükannemin evine gidiyoruz, hasta ve ona yiyecek götürüyoruz,” demiş.

Kurt hemen bir plan yapmış. “Ben de büyükannenizi çok severim. Hadi gelin, sizi daha kısa yoldan götüreyim,” demiş.

Keloğlan, “Kurt çok kurnazdır, ona güvenmeyelim,” diye fısıldamış Kırmızı Başlıklı Kız’a. Ama Kırmızı Başlıklı Kız biraz korktuğu için kurtun teklifini kabul etmiş.

Tam o sırada ormanın bekçisi olan seyis Ahmet, atıyla ormanın içinde dolaşıyormuş. Seyis, kurtun hareketlerinden şüphelenmiş ve hemen yanlarına gelmiş.

“Kurt, sen yine iş başındasın! Bu çocuklara zarar vermeye mi çalışıyorsun?” demiş seyis Ahmet sertçe.

Kurt kaçacak delik ararken Kara hemen kurtun peşinden koşmuş. Seyis Ahmet de atından hızla kurtu kovalıyormuş.

Kurt ormanın derinliklerine doğru kaçarken, Keloğlan ve Kırmızı Başlıklı Kız büyükannenin evine koşmuşlar. Büyükannenin evi küçük, ama sıcacık bir evmiş.

İçeri girdiklerinde büyükannenin yatağında uyuduğunu görmüşler. Keloğlan ve Kırmızı Başlıklı Kız ona yiyecekleri vermişler ve büyükannenin hasta olmadığını, sadece biraz yorgun olduğunu öğrenmişler.

Bir süre sonra seyis Ahmet, kurtun peşinden dönmüş ve “Artık ormanda rahat yürüyebilirsiniz. Kurt kaçtı,” demiş.

Keloğlan, Kırmızı Başlıklı Kız, Kara ve seyis Ahmet, birlikte köye dönmüşler. Köyde herkes bu cesur çocukları ve kahraman seyisi kutlamış.

O günden sonra Keloğlan ve Kırmızı Başlıklı Kız, ormanda yürürken her zaman dikkatli olmuşlar. Kara ise onları korumaya devam etmiş. Seyis Ahmet de ormanda devriye gezerek köyü güvende tutmuş.

Ve herkes mutlu, huzurlu yaşamış.

Masalı Hemen Paylaşın!