Kibritçi Kız ve Gökyüzüne Uzanan Masal

Bir zamanlar uzak bir ülkede, soğuk kış gecelerinde kibrit satarak geçimini sağlamaya çalışan küçük bir kız yaşardı. Herkes ona Kibritçi Kız derdi. Üzerinde incecik bir elbise, ayaklarında yırtık ayakkabılar vardı. Ama kalbi sımsıcaktı. Hayali ise çok büyüktü: Bir gün gökyüzüne çıkmak ve yıldızları yakından görmek istiyordu.

Bir gece, kar taneleri gökyüzünden usulca düşerken Kibritçi Kız ormanda yolunu kaybetti. Üşüyordu ve karnı çok acıkmıştı. Titreyerek cebinden bir kibrit çıkardı, yaktı. Kibritin ışığında birden karşısında bir dev belirdi! Dev kocamandı ama gözlerinde şaşırtıcı bir sıcaklık vardı.

“Merhaba küçük kız,” dedi dev, “Ne yapıyorsun bu karanlık ormanda tek başına?”

Kibritçi Kız korkmadan cevap verdi: “Yıldızları görmek istiyorum. Gökyüzüne çıkmak istiyorum.”

Dev kocaman gülümsedi. “Sana yardım edebilirim,” dedi. “Ama önce beni takip etmen gerek.”

Dev, Kibritçi Kız’ı sırtına aldı ve onu ormanın derinliklerine doğru taşıdı. Ancak bir anda çalılıklardan kocaman bir kurt çıktı. Gözleri parlıyordu ve öfkeliydi.

“Burası benim bölgem!” diye hırladı kurt. “Kimse geçemez!”

Kibritçi Kız öne atıldı. “Biz kimseye zarar vermek istemiyoruz. Sadece gökyüzüne gitmek istiyoruz.”

Kurt bir an düşündü. “Eğer bana bir hikâye anlatırsan, geçmenize izin veririm,” dedi.

Kibritçi Kız ona hayat hikâyesini anlattı. Küçüklüğünden beri hayal kurduğunu, zorluklar yaşadığını ama hep umudunu koruduğunu söyledi. Kurt, gözleri dolarak dinledi.

“Geçebilirsiniz,” dedi sonunda kurt. “Sen cesur ve iyi kalplisin.”

Dev ve Kibritçi Kız yollarına devam etti. Bir süre sonra büyük bir kuleye geldiler. Kule o kadar yüksekti ki tepesi bulutların arasındaydı. Kulenin penceresinden Rapunzel dışarı bakıyordu. Uzun, altın sarısı saçlarını sarkıttı.

“Merhaba!” dedi Rapunzel. “Gökyüzüne ulaşmak mı istiyorsunuz?”

Kibritçi Kız başını salladı.

“O zaman sana bir sır vereceğim. Bu kulenin tepesinde eski bir uzay kapsülü var. Bir zamanlar burada yaşayan bir astronot tarafından yapılmış. Belki seni yıldızlara götürebilir.”

Dev, Kibritçi Kız’ı Rapunzel’in saçlarına tutunarak kulenin tepesine çıkardı. Gerçekten de eski ama sağlam bir uzay kapsülü oradaydı. İçinde bir defter duruyordu. Defterin kapağında “Astronot Leo” yazıyordu. Defteri açtıklarında, Leo’nun ayda yaşadığı maceralar yazılıydı. Son sayfada ise şöyle yazıyordu:

“Eğer bu kapsülü bulduysan, hayallerine inanıyorsun demektir. Güvenli bir yolculuk için gereken her şey hazır. Sadece kalbini dinle.”

Kibritçi Kız kapsüle bindi, dev ve Rapunzel ona el salladı. Kurt ise uzaktan baktı, gözlerinde gurur vardı. Bir ışık parladı ve Kibritçi Kız gökyüzüne doğru yükseldi. Yıldızların arasına karıştı.

O günden sonra kimse Kibritçi Kız’ı bir daha görmedi. Ama gökyüzüne bakan her çocuk, yıldızlar arasında parlayan minik bir ışık görürse şöyle fısıldarmış:

“İşte Kibritçi Kız, hayaline ulaşmış.”